Matchplay kampioenschap Heren 2025

10-09-2025

Door Jeroen van Hoorn

Matchplaykampioenschap heren 2025 Golfclub de Loonsche Duynen

In het voorjaar ben ik met Clive begonnen aan een serieuze aanpassing van de swing. De Hcp was toen 4.6, voor velen geen enkele reden om nog iets te willen veranderen. Ik wilde echter nog meer controle over de balvlucht, rechter en verder slaan zonder kracht. Verandering roept weerstand op zoals algemeen bekend, niet alléén mentaal maar zeker ook fysiek. Je lichaam weigert gewoon om te doen wat je te horen krijgt. Oefenen, oefenen en langzaam maar zeker zaken inslijpen. 5 aandachtspunten in je swing, totaal onmogelijk dat bleek wel tijdens de strokeplay kampioenschappen.

Soms een goede bal dan weer een onmogelijke afzwaaier. Rob was juist heel steady, vol vertrouwen (hij was in de winter al gaan trainen 😊). Hij sloeg toen nagenoeg alle ballen goed. Sinds het strokeplaykampioenschap ben ik wel vooruitgegaan maar zeker nog niet op het niveau waar ik wil komen. Na 6 parren op de eerste 6 holes stond ik 4 up, bij Rob was het vertrouwen, wat hij eerder had opgebouwd in de afgelopen weken, weer afgebrokkeld. Dat blijft iets onvoorstelbaars, soms denk je “en nu heb ik het” en een week later ben je het weer kwijt. Het werd nog heel spannend, Rob ging steeds beter spelen. Uiteindelijk werd de strijd met 2/1 beslist.

Toen de finale tegen de net 36 jaar geworden Erik Jan. Wat slaat hij ver, ongelofelijk. De eerste hole een drive van 295 meter exact in het midden van de fairway (mijn gedachte “wat doe ik hier“). Al snel bleek dat ver slaan alléén niet helemaal voldoende is.

Op hole 8 sloeg Erik Jan met een ijzer 8 af, de bal belandde bijna in de sloot achter de green. Toch gauw zo’n 175 meter. Op hole 13 kwam ik één up, 14 won ik met een 6.

Erik Jan sloeg een bal met de driver in volle vaart links in het bos, de bal was niet te vinden. Waarschijnlijk zit ie diep in de stam van een boom dacht ik nog. Droppen voor het bos en door. Helaas voor Erik Jan kwam hij daarna, te laat, toch zijn bal nog tegen aan de rechterkant van het bos waar hij, volgens eigen zeggen, prima uit had kunnen slaan.

Hole 15 won ik met een par, dormie met 3 holes te gaan. Op hole 16 moest het gebeuren want met verlies van deze hole en nog twee lange holes te gaan zouden we zomaar aan een playoff kunnen beginnen. Zoals sommigen nog kunnen herinneren heb ik daar bijzonder slechte ervaringen mee (na 9 playoff holes verloor ik van Richard, en dat verhaal moet ik nu nog enkele keren per jaar horen 😊).

De conclusie die ik na de wedstrijd met Erik Jan kan trekken: als je zover slaat wordt het bijzonder lastig om de bal binnen de baan te houden, daardoor ga je voorzichtig spelen, voorzichtig spelen zorgt voor verlies van vertrouwen, verlies van vertrouwen kan zorgen voor verkramping tijdens de swing met de bekende afzwaaiers als gevolg. Zoals ik in het begin aangaf: “Ik wilde nog meer controle over de balvlucht, rechter en verder slaan zonder kracht”. Of dat verder willen slaan wel zo’n goed idee is daar ben ik nog niet helemaal uit 😊.