Foursome wedstrijd
04-07-2025Foursome Wedstrijd – Titelverdediging 2024
De titel van 2024 verdedigen – we hadden er zin in! Met slechts tien koppels en een onverwachte opsplitsing van Rob en Danny stegen de kansen.
Samen met Jan van Merode en Jan Besselink (later in deze ronde ook wel bekend als Jan Ballesteros) op hole 10 onze eerste afslag. Tijdens het inslaan nog even extra geoefend met de houten 3 om zeker te zijn van een eerste goede afslag.
Bij de tee aangekomen stelde Ed voor dat hij de even en ik de oneven holes zou spelen. OK, ik had het eigenlijk net andersom bedacht, maar geen probleem uiteraard (gelukkig hadden we wel overleg gehad over welk shirt we aan zouden doen – kwestie van prioriteiten stellen 😊).
Nieuwe bal gepakt en vol goede moed sloeg Ed met een mooie slice mijn nieuwe bal in de sloot. Hmm… dat was een eerste tegenvaller. Maar vooruit: droppen en door.
Nou ken ik Ed al jaren en ik weet dat de bunkerslag niet zijn favoriete onderdeel is. Vooraf al voorgenomen: daar moet ik uit zien te blijven. Helaas belandde mijn eerste balcontact in de bunker. Lang verhaal kort: een teleurstellende 7.
Op hole 12 sloeg ik de tweede bal in de bunker (na een ligging met lage takken en twee bomen voor mijn neus), en op 13 mijn afslag ook weer in de bunker. Ik had nog zo tegen mezelf gezegd: NIET in de bunkers komen…
Jan en Jan hadden een goede start. Ell kon helaas niet meedoen en daar baalde ze behoorlijk van, begreep ik van Jan. Hoeft niet hoor Ell, je hoeft geen spijt te hebben 😊.
Zelfs Jan Ballesteros kon uiteindelijk niet alles meer repareren, met als dieptepunt – en dan bedoel ik letterlijk diep – hole 6 voor de Jannen. Vier ballen verdwenen naar de diepte van de vijver (oké Jan, één bal was iets minder diep – die haalde het bijna). Een 11 was het resultaat, en daarmee vervlogen de overwinningskansen.
Ondertussen maakten Ed en ik elkaar het golfen lastig tot soms echt niet te doen. Met 93 slagen kwamen we aan het einde van de eerste ronde. Een voordeel: dat kan vanmiddag niet slechter…
Ondanks deze zeer matige score toch nog bovenaan, met Esther/Ammie en Rob/Hugo nog aardig dichtbij met 96 slagen. Esther en Ammie stonden bovenaan met de nettoscore (71) en dus uitstekende kansen om de netto bloemen in ontvangst te mogen nemen.
Ed en ik besloten – na wijs beraad – om op dezelfde holes af te slaan als in de ochtend. De ronde werd een bijna exacte kopie van de ochtend, met nagenoeg dezelfde liggingen. Wat is het toch een wonderlijk spel, dat golfen 🙄.
Alleen de 18e nog, en Esther en Ammie zouden de nettoprijs in ontvangst kunnen nemen. Esther slaat de drive in het water, maar door de lage waterstand bleef de bal nog op het zand liggen. Wat takken en een hoge rand maakten het nog wat lastiger om een goede bal te slaan.
Ammie leed aan enige zelfoverschatting en dacht: dat lukt wel. Helaas… Ammie had al een keer op hole drie een drive geslagen die een halve cm zijwaarts bleef liggen, en nu slaagde ze erin om achteruit te slaan 😎. Toch droppen. En weer droppen. En nog maar eens. Een 12 maakte helaas een eind aan de netto titelaspiratie.
Het valt niet mee, zo’n foursome-rondje. Wij eindigden weer met 93; het kon dus inderdaad niet slechter.
Eenmaal op het terras, met een biertje, kwam het allemaal nog goed. Twee keer 93 bleek voldoende voor het prolongeren van de titel en een vermelding op het bord – waar gelukkig het aantal slagen niet vermeld wordt.
Patricia en Mariëlle: proficiat met een mooie tweede plaats, het is jullie van harte gegund 😊 (wel de laagste score van de dag genoteerd met 90 slagen!).
Lieke kwam enigszins verhit aan op het terras en vertelde ons in vertrouwen:
"Dit is geen wedstrijd die je met je partner moet spelen…"
(Dat wisten wij al, Lieke.) We mochten dit overigens niet tegen Ben zeggen. En daar houden we ons natuurlijk aan!
Ed & Jeroen
« Terug
