Matchplay, het blijft de mooiste spelvorm!
10-09-2021Door Jeroen van Hoorn
De nieuwe opzet met het poulesysteem is wat mij betreft een blijvertje. Het leuke is, zoals ik het ervaar, dat Iedereen in ieder geval een aantal wedstrijden kan spelen en dat er veel spannende potten bij zitten. 5 slagen verschil in hcp zegt in matchplay niet zoveel. Sterker nog één van mijn poulewedstrijden was tegen Peter Brekelmans met hcp 32, een verschil van 25 slagen in hcp. Peter speelde de eerste 9 holes de sterren van de hemel. Veel parren en hier en daar een bogie. Na 9 holes 1 up voor mij… die chip van 40 meter ging er dan ook zomaar in bij Peter, een verre 2e slag naar de green belande vlak bij de vlag. “Dat lukt anders nooit…” is dan de meest gehoorde opmerking. Hoe kan dit dan nu wel? Ergens is het logisch dat dit gebeurt, de verwachting m.b.t. winnen is zo laag dat alle slagen onbevangen zijn, volledige ontspanning in de swing en dat ook nog met een club die normaal vaak in de tas blijft. Laat die ontspanning nu net het toverwoord in de golfswing zijn. Het tegenovergestelde gebeurt bij degene die vindt dat ie moet winnen. Even wat opmerkingen in de baan met de bijbehorende gedachten die wellicht herkenbaar zijn (zijn ze niet herkenbaar? graaf dan dieper in je geheugen😀)
Je opponent slaat een bal in de sloot:
opmerking: “oeh jammer misschien ligt ie er nog net voor..”
gedachte: ”da's mooi die ligt midden in de sloot..”
Bal van je tegenstander gaat in de diepe rough:
Opmerking: “die vinden we denk ik nog wel…”
Gedachte:” hopelijk ligt ie er zo diep in dat we hem nooit meer terug zien…”
Put lipt net uit de hole…
Opmerking:”Ah zonde, gewoon wel een hele goede put...”
Gedachte: yes, ernaast!
Alles wat hier boven staat dat denk ik natuurlijk niet..😇 Hoe zeer je anderen ook iets gunt, uiteindelijk gun je het jezelf nog meer. Dat maakt het misschien ook wel zo mooi. Euforie op de ene hole en hevige frustratie op de andere. Ik heb gezellige partijen gespeeld tegen Robbert en Peter in de poulefase. Daarna tegen Kees in de kwartfinale, opperste concentratie want Kees is goed op slag en is ook nog op dezelfde dag jarig als ik en een ram die geeft zich nooit gewonnen. De halve finale tegen Ed, lekker ontspannen de baan in, na velen jaren samen de foursome en vele andere golfrondes spelen kennen wij elkaars spel als geen ander. Ed bezorgd mij (bijna) altijd het beste medicijn tegen een mispeer in de baan. Hij schiet dan vaak zo hard in de lach dat alle negatieve gedachten bij mij weer snel verdwenen zijn.
De finale tegen Leendert werd een spannende pot. We bleven dicht bij elkaar, na 9 holes stond het 2 up voor mij. Even volhouden dan komt het goed. Waarschijnlijk was dat ook al geen goede gedachte, Leendert won 10 , 11 en 12 nadat ik ongeveer alles verkeerd had gedaan wat mogelijk was (wat zouden de gedachten van Leendert zijn geweest na een bal van mij in de hoge rough, het bos, nog maar eens in het bos, tegen een boom en ga zo maar door..
1 down, het zal toch niet......... 13 was weer voor mij en de game was on!
Op 17 sloeg Leendert de afslag rechts in het prachtige hoge en heel mooie dichte gras ("oeh jammer Leendert......."), dat zorgde voor de omslag waardoor ik met 2/0 kon winnen. Mooie wedstrijd Leendert van alle emoties voorzien.
Ton wederom bedankt voor het organiseren en begeleiden van deze matchplay kampioenschappen!!
Hopelijk doen er volgend jaar nog meer mensen mee!
Uitspraak: Hoe meer er mee doen en hoe sterker het deelnemersveld hoe leuker het is!
Gedachte: (hopelijk doen de hele lage Hcp'ers niet mee want dan slinken de kansen)
Deze laatste is uiteraard echt een grapje 😊
Klik hier voor de foto's.
« Terug